..Στη δημοκρατία "δεν υπάρχουν αδιέξοδα", όταν με την προσφυγή στις εκλογές οι πολίτες κρίνουν και αξιολογούν την επιτυχία ή την αποτυχία, την ικανότητα ή την ανικανότητα, και υπεύθυνα επιβραβεύουν ή τιμωρούν. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία όταν πουθενά στον δημόσιο βίο δεν λειτουργεί κρίση και αξιολόγηση. Είναι φενάκη η δημοκρατία όταν η αξιοκρατία έχει απαλειφθεί και η διάκριση ποιοτήτων δεν λογαριάζεται ούτε για τη συγκρότηση του υπουργικού συμβουλίου ούτε για τη στελέχωση βρεφονηπιακού σταθμού της γειτονιάς. Πουθενά.Είναι πλασματικό το κοινοβούλιο όταν το απαρτίζουν όχι εκπρόσωποι του λαϊκού σώματος, υπηρέτες της εντολής του, αλλά επαγγελματίες θεσμοθετημένης ιδιοτέλειας: Καριερίστες του συνδικαλισμού και των κομματικών νεολαίων, προνομιούχοι της περιστασιακής δημοσιότητας (ηθοποιοί των σήριαλ, επιδέξιοι παίκτες ή προπονητές λαοφιλών αθλητικών θεαμάτων, εκφωνητές ραδιοφώνου και παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών, φιγουράτοι δημοσιογράφοι). Κυρίως (σε εξευτελιστικό του πολιτικού βίου ποσοστό) γόνοι προγενέστερων νομέων της εξουσίας, που εισέρχονται στη Βουλή, σαν σε κληροδοτούμενο φέουδο, ακόμα και όταν είναι κραυγαλέα ατάλαντοι.
Σε τέτοιου είδους "δημοκρατίες" όχι απλώς υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά οι ίδιες είναι τυπικά συμπτώματα κοινωνικής αποδιοργάνωσης , χαρακτηριστικά δείγματα κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος. Και όταν η κατάρρευση έχει συντελεστεί μοιάζει παιδαριωδία ή κρετινισμός το πρόσχημα της προσφυγής στις εκλογές δήθεν για να επιβεβαιωθεί ότι "η δημοκρατία δεν γνωρίζει αδιέξοδα"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου