Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr Πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ζητούν έναν ηγέτη, ή έστω μια «επιτροπή αρίστων» οι οποίοι θα αναλάβουν το δύσκολο έργο να βγάλουν τη χώρα από την πολυεπίπεδη κρίση. Κάποιοι ονειρεύονται έναν Πούτιν, άλλοι βολεύονται με έναν Ομπάμα, και άλλοι όποιον –τέλος πάντων– έχει το σθένος και τη βούληση να μας σώσει.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι κάθε εύκολη απάντηση σε μια σύνθετη κρίση, είναι και επικίνδυνη απάντηση. Πρέπει, τουλάχιστον, να συνοδεύεται από μερικά δύσκολα ερωτήματα. Αν, λοιπόν, μια χώρα θεωρείται δυστυχισμένη επειδή χρειάζεται ήρωες, τότε τι είναι μια χώρα που χρειάζεται ηγέτες; Ας υποθέσουμε ότι εμφανίζεται ο από μηχανής ηγέτης και αναλαμβάνει το δύσκολο έργο που του αναθέτουμε. Εμείς τι κάνουμε; Συνεχίζουμε να φοροδιαφεύγουμε, να ρυπαίνουμε, να καταπατάμε τους νόμους για να καταλήξουμε να μεμφόμαστε τον ηγέτη ότι δεν μας έσωσε όσο προσδοκούσαμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου