Να αλλάξουμε αυτά που μας θυμώνουν

Tου Aλεξη Παπαχελα

Ομολογώ πως έχω αρχίσει να οργίζομαι με όσους θυμώνουν και δεν κάνουν τελικά τίποτα γι’ αυτό. Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που ακούμε κάθε μέρα γύρω μας, ότι «για όλα φταίνε οι πολιτικοί», «για όλα φταίει το κράτος» κ.λπ. κ.λπ. Ισως λοιπόν έχει φτάσει η ώρα να δούμε την πραγματικότητα όπως έχει. Εχουμε φτάσει στα όρια του πολιτικού συστήματος το οποίο δημιουργήθηκε την περίοδο της μεταπολίτευσης. Αυτούς τους πολιτικούς παράγαμε, αυτά τα κόμματα, αυτούς τους συνδικαλιστές, αυτούς τους εκδότες, αυτήν τη δημοσιογραφία, αυτή τη διανόηση, αυτή τη νεόπλουτη τάξη επιχειρηματιών-πειρατών, αυτή την κουλτούρα του επιδοτούμενου αγρότη ή του νέου που πίνει φραπέ και ψάχνει μια σίγουρη δουλειά στο Δημόσιο. Οι πολιτικοί μας δεν ήλθαν από κάποιο άλλο πλανήτη και δεν μας επιβλήθηκαν από καμία ξένη δύναμη. Εμείς τους ψηφίζουμε, εμείς τους μυθοποιούμε ενίοτε.

Οσο για το κράτος δεν αποτελείται από Βαυαρούς αξιωματούχους αλλά από Ελληνες πολίτες, τους γείτονες, τα ξαδέλφια μας. Οι περισσότεροι λαδώνουμε για να κάνουμε τη δουλειά μας και (προφανώς) αρκετοί από εμάς λαδώνονται. Αυτό το σύστημα, όπως το φτιάξαμε και το αναπαράγουμε, φράκαρε. Δεν ανανεώνεται, κρατάει τη χώρα πίσω και το κυριότερο δεν μπορεί να δώσει λύση στα κρίσιμα προβλήματα του τόπου. Εχουμε πνιγεί στα κλισέ περασμένων εποχών, συζητάμε μέχρι τελικής πλήξης ό,τι είναι αυτονόητο στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Υπάρχουν ασφαλώς εξαιρέσεις και νησίδες που ξεχωρίζουν. Το γεγονός για παράδειγμα πως επιτέλους μια νέα γενιά Ελλήνων αποκτά οικολογική συνείδηση αποτελεί μια σημαντική πρόοδο και οφείλεται σε πολίτες που δεν περίμεναν τη νομαρχία ή το κεντρικό κράτος να τους λύσει το πρόβλημα. Οργανώθηκαν, εκφράσθηκαν, πρότειναν θετικές λύσεις.

Επειδή συχνά και εμείς εδώ στην «Κ» νιώθουμε ότι τα αδιέξοδα μας κάνουν «γκρινιάρηδες», προσπαθούμε να βρούμε θετικά μοντέλα σε μια κοινωνία που βαδίζει στην πλήρη αφασία και απαξίωση. Αλλά για να αλλάξει κάτι πρέπει να γίνουν δύο πράγματα. Πρώτα απ’ όλα να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οτι δηλαδή για το χάος στην υγεία φταίνε οι εξής πολιτικοί. Για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δουλειές στο Πέραμα φταίνε, μεταξύ άλλων, και οι συνδικαλιστές που προτιμούν την ερημοποίησή του παρά την ανάπτυξή του. Γιά τη «γενιά των 600 ευρώ» φταίει όχι το καπιταλιστικό σύστημα γενικώς, αλλά οι εν Ελλάδι στρεβλώσεις του που πνίγουν κάθε έννοια επιχειρηματικότητος.

Και μετά να αρχίσουμε, όλοι από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολίτη, να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε αυτά που μας θυμώνουν. Αν συνεχίσουμε να είμαστε μία επιδοτούμενη κοινωνία που απολαμβάνει την τεχνητή της ευμάρεια και πίνει καφέ, η ώρα του σοκ δεν θα αργήσει.

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη συγκυρία. Οι πολιτικοί σηκώνουν τα χέρια ψηλά και καταλήγουν στη διαπίστωση πως αυτή η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί. Η ελληνική «ελίτ» βολεύεται και αυτή με εκείνο το καταραμένο «αυτή είναι η Ελλάδα». Ο κόσμος είναι όμως θυμωμένος γιατί το βόλεμα τέλειωσε και αρχίζουν τα δύσκολα. Αν μπούμε στην κατηφόρα της άγονης διαμαρτυρίας και ριζοσπαστικοποίησης θα ζημιωθούμε. Γι’ αυτό ας δούμε τα πραγματικά όρια του σημερινού συστήματος και να τα συγκρίνουμε με τα πραγματικά όρια της χώρας.

http://news.kathimerini.gr