Μεταξύ σοβαρού και αστείου....

Οπισθόφυλλο

"Ο Αντουάν υποφέρει από την υπερβολική του ευφυΐα και γι΄αυτό κάνει ότι μπορεί για να εξουδετερώσει το μυαλό του. Αφού αποτυγχάνει να γίνει αλκοολικός -μια προσπάθεια που περιγράφεται με πραγματικά ξεκαρδιστικό τρόπο- όπως και αυτόχειρας, βρίσκει τελικά μια αποτελεσματική μέθοδο για να γίνει κρετίνος" "Σε τελική ανάλυση, αυτό το βιβλίο δεν έχει παρά ένα μόνο ελάττωμα: τον τίτλο του, Πως έγινα βλάκας, που συνιστά μια απατηλή διαφήμιση, αφού το κλείνουμε νιώθοντας πολύ λιγότερο βλάκες από πριν."

Φρεντερίκ Μπεγκμπεντέ

Αποσπάσματα:

"Η περιέργεια, η επιθυμία να θέλεις να κατανοήσεις τη φύση και τους ανθρώπους, να ανακαλύψεις τις τέχνες, όλα αυτά θα έπρεπε να αποτελούν τη φυσική κλίση κάθε πνεύματος. Αν αυτό όμως γινόταν, έτσι καθώς έχει οργανωθεί στις μέρες μας η εργασία, ο κόσμος θα σταματούσε να γυρίζει, απλώς επειδή κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο και αναπτύσσει το κριτικό πνεύμα. Κανείς δεν θα εργαζόταν πια...

Με κατατρέχει η κατάρα της λογικής. Είμαι φτωχός άγαμος και απογοητευμένος. Μήνες τώρα αναλογίζομαι την ασθένεια που με κάνει να σκέφτομαι υπερβολικά και έχω συμπεράνει με βεβαιότητα πως υπάρχει μια άμεση σχέση ανάμεσα στη δυστυχία μου και την ακράτεια της λογικής μου. Το να σκέφτομαι και να προσπαθώ να καταλάβω δεν μου απέφερε ποτέ τίποτα, αλλά αντιθέτως στρεφόταν πάντα εναντίον μου....

Το να προσπαθεί κανείς να καταλάβει, είναι κοινωνική αυτοκτονία, αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς πια να γευτείς τη ζωή χωρίς να νιώσεις, άθελά σου, τόσο σαν αρπακτικό όσο και σαν ανατόμος που διαμελίζει το αντικείμενο της μελέτης του.."