Ολα έχουν ένα τέλος, οι εθνικές αυταπάτες μας δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Με καταλύτη τη διεθνή οικονομική κρίση, η οποία μας βρίσκει οικονομικά και πολιτικά εντελώς απροετοίμαστους, οι παθογένειες που επί δεκαετίες συνοδεύουν την ελληνική κοινωνία, περιπλέκονται και παροξύνονται. Το μοντέλο της οικονομίας (υπερκατανάλωση, αθρόες εισαγωγές, αέναα ελλείμματα και διαρκής διόγκωση των χρεών) εξάντλησε τη δυναμική του: το κρατικό χρέος ίπταται στα 232 δισ. ευρώ - φέτος θα απαιτηθούν 52 δισ. ευρώ απλώς για την αναχρηματοδότησή του. Το χρέος των ιδιωτών έχει ανέλθει στα 250 δισ. ευρώ. Το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών εκτινάχθηκε στα 35 δισ. ευρώ, φθάνοντας σε ύψος ρεκόρ, το 14,4% του ΑΕΠ. Το ΑΕΠ φέτος θα μειωθεί κατά 0,5% σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά 1% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Η ανεργία, μέσα σ' ένα μήνα, τον Ιανουάριο, αυξήθηκε στο 9,4% - έναντι 8,9% τον Δεκέμβριο. Το μοντέλο ενός ανίκανου πελατειακού κράτους αποδεικνύεται αξεπέραστο φράγμα για οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης με κοινωνική συνοχή.
Η Τράπεζα της Ελλάδος προτείνει διέξοδο που φαίνεται να συγκεντρώνει ευρύτερη αποδοχή. Οι φωνές για μια νέα εθνική συμφωνία πληθαίνουν. Η κοινωνία, υφιστάμενη τις συνέπειες της κρίσεως, έστω βασανιστικά, πάντως «διδάσκεται» ότι οφείλει να αλλάξει. Τα πολιτικά κόμματα ακούν;
...πλένει!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου