Χρόνια μετά και δυστυχώς τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο. Φταίει ο Τσίπρας; Φταίει ο Σαμαράς ή οι Καραμανλής, Παπανδρέου;
Οι περισσότεροι από εμάς θα απαντήσουμε με ένα τεράστιο"ναι", συνοδευόμενο από κάποιο εκ των ανωτέρω ονομάτων και θα επιδοθούμε στο εθνικό μας "διασκεδαστικό" παίγνιο "φτιάξε τον εχθρό σου". Φτιάξτον και ξεκίνα να τον χρεώνεις για την πάσης φύσεως κατάντια σου. Φτιάξε τη δική σου "προσωπική ντουλάπα" στην οποία θα κρύψεις τις ευθύνες και του σκελετούς σου, και ονόμασέ την όπως θέλεις.
Ο Πάγκαλος μας είπε: "Μαζί τα φάγαμε". "Όλοι εύκολα και ανερυθρίαστα τον καταδικάσαμε και αρχίσαμε να επιχειρηματολογούμε ενάντια στη άποψη του. Οι περισσότεροι εκ των διαφωνούντων, στήριζαν και στηρίζουν τη ρητορική τους σε "ποσοτικές μεθόδους".
"Μα είναι δυνατό να λέει κάτι τέτοιο ο κλέφτης; Ο πολιτικός σύντροφος του Τσοχατζόπουλου; κλπ κλπ κλπ"
Σε αυτό το σημείο αγαπητέ διαφωνούντα ας αντιπαραθέσουμε την "πολιτική άποψη" σου με την καθημερινότητά σου. Όταν κάθεσαι σε ένα τραπέζι με τους φίλους σου ή την οικογένεια σου, ΤΡΩΣ μαζί τους. Νομίζω οτι δεν μετράς τις μπουκιές κανενός εκ των φίλων ή συγγενών σου. Αν ερωτηθείς την επόμενη μέρα "Τί έκανες εχθές;", θα απαντήσεις "Πήγαμε και φάγαμε με τον/τους....", χωρίς να προχωρήσεις σε "ποσοτικές αναλύσεις".
Συνεπώς ξανασκέψου τη δήλωση-άποψη του Πάγκαλου και ρίξτου τόσες πέτρες όσες και οι "αμαρτίες" του για τις οποίες κρίνεις τον εαυτό σου άμεσα ή έμμεσα αναμάρτητο.
Όπως καταλαβαίνεις είμαι από αυτούς που δίνουν τεράστια σημασία στην ατομική ευθύνη χωρίς "ποσοτικές αναλύσεις" , "επιστημονιές" και πολιτικά τσιτάτα του κώλου.
Φέρουμε τη πλήρη ευθύνη για τη σημερινή κατάντια μας, και όλη τη πορεία έως αυτή. Μπορεί να μην "φάγαμε" από "αεροπλάνα και βαπόρια", από "πυραύλους και τραίνα" αλλά συμπράξαμε με όλους αυτούς που δοκίμασαν το μέλι. Τους επιλέξαμε κατ΄εικόνα και καθ' ομοίωσιν της δικής μας προσωπικότητας, του μοντέλου του αμόρφωτου, αποτυχημένου πολίτη, του εκμεταλλευτή εργοδότη και του φυγόπονου υπαλλήλου, του παρτάκια και του βλαχοαπατεώνα, του τεμπέλη δημοσίου υπαλλήλου και του ρουφιάνου ιδιωτικού. Τους επιλέξαμε και τους δώσαμε τα ηνία της ζωής μας βάσει της γνωστής ελληνικής ρήσης που ακούγεται χρόνια σε κάθε ελληνικό σπίτι, "γράψτους όλους και κοίτα τον κώλο σου. Εσύ να περνάς καλά!"
Αυτής της μορφής η πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά σε ατομικό επίπεδο, έχει διαμορφώσει μια κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, της οποίας αν προσπαθήσεις να αναζητήσεις την "αρχή του κακού", με μια πρακτική αναζήτησης " η κότα το αυγό ή το αυγό τη κότα", δεν θα καταφέρεις πολλά.
Βρισκόμαστε σε ένα σπιραλ (επίκαιρος οικονομικός όρος..εεε;) το οποίο συνεχώς μας βυθίζει σε ένα βούρκο χωρίς ορατό πάτο, τη κίνηση και και την ενέργεια του οποίου τροφοδοτεί η συνεχής υποβάθμιση της πολιτικής ζωής του τόπου σε επίπεδο θεσμών, πολιτικών σχηματισμών , πολιτικών και πολιτικού προσωπικού. Η υποβάθμιση αυτή έχει όμως κανόνα, ακολουθεί τα βήματα υποβάθμισης του λαού, των ψηφοφόρων. Υποβάθμιση σε κάθε σημαντικό τομέα της ζωής μας. Η παιδεία διαλυμένη, η οικογένεια επίσης, η επικοινωνία έχει μεταλλαχθεί πλήρως ως προς τα μέσα αλλά και τους κώδικες. Η κριτική ικανότητα ανύπαρκτη. Η διαφοροποίηση είναι έγκλημα. Ο διάλογος ανύπαρκτος και κωδικοποιημένος σε τσιτάτα, "κραυγές" και ατάκες.
Αυτός ο όχλος δεν μπορεί να αναζητήσει και να διαμορφώσει κάτι διαφορετικό από αυτό που ζούμε. Δεν μπορεί να διαμορφώσει και να αναζητήσει μια διαφορετική πολιτική πρακτική, δεν μπορεί να παράγει από τα "σπλάχνα" του διαφορετικό πολιτικό προσωπικό. Συνεπώς ψηφίζουμε αυτούς που μας εκφράζουν, που μας μοιάζουν, που μας αξίζουν, που προέρχονται από εμας. Αμόρφωτοι, ανεπάγγελτοι, παρτάκηδες, θρασύτατοι, επικίνδυνοι, ακατάλληλοι. Αυτοί με τη σειρά τους "κυβερνούν" όπως "κυβερνούν", καταστρέφουν ακόμα περισσότερο θεσμούς, αξίες και κοινωνίες, κυρίως μέσω παιδείας, διαμορφώνουν το μέλλον ακόμα πιο χαμηλά στη κλίμακα ποιότητας. Με τον ίδιο ρυθμό μέχρις τις επόμενες εκλογές..τις επόμενες..τις επόμενες..κλπ κλπ.
Και όλοι μαζί βυθιζόμαστε...Όλο και πιο κάτω...'Ολο και πιο σάπια..
Το μόνο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι ότι "πάτος" υπάρχει...Θέλουμε να τον συναντήσουμε;
