Μετά την ομιλία

Του Αλεξη Παπαχελα

O πρωθυπουργός ήταν καλός (το κοστουμάκι μπορούσε να είναι καλύτερο όμως..) στη χθεσινή του εμφάνιση (η κουφάλα περίμενε τις γιορτές για το double dot!!) στην κοινοβουλευτική ομάδα. Εδειξε για πρώτη φορά μετά τη ΔΕΘ (δηλαδή πριν τη ΔΕΘ είχε συμβεί κάτι που έχασα;;) πως διαθέτει πολιτικά ρεφλέξ (?) και ακούει ("βλέπει" είναι το σωστό ρήμα) την κοινωνία. Οι βουλευτές της Ν.Δ. έφυγαν από τη συνεδρίαση έχοντας την (παρ)αίσθηση –όπως έλεγε χαρακτηριστικά ένας βαθιά καραμανλικός ("βαθιά" στην ιστορία; Μήπως εννοεί τον θείο;), αλλά και βαθύτατα απογοητευμένος (κάτι πιο συγκεκριμένο, αυτό είναι πολύ γενικό!) βουλευτής – πως «έβλεπαν παλιό καλό Καραμανλή» (Γρήγορα φωνάξτε τους GhostBusters!!) . Ο κ. Καραμανλής μπόρεσε να συσπειρώσει τη βάση και τα στελέχη της Ν.Δ. (Δεν είχε και πολύ δύσκολη δουλειά...αυτό το είχαν πετύχει τα πολλά € και λίγο το......-5!) Χθες, επίσης, η κυβέρνηση έδειξε να βγαίνει από την παρατεταμένη επικοινωνιακή της αφασία, με κορυφαία στελέχη να την υπερασπίζονται δημοσίως (Άρα είναι ικανότατη κυβέρνηση...Τι άδικοι που ήσασταν τόσο καιρό!!).

Το ερώτημα που απασχολεί τους πολιτικούς παρατηρητές έγκειται στο αν και κατά πόσον η χθεσινή αντεπίθεση είναι «πολύ λίγη και πολύ καθυστερημένη» (το "ουσιαστική", το "πρακτικό αντίκρισμα", οι "πολιτικές ενέργειες", οι πολιτικές αποφάσεις" έχουν χαθεί σαν ορισμοί;), αν δηλαδή ο κ. Καραμανλής μπορεί να ξαναγυρίσει το παιχνίδι(όπως καταλάβατε όλα είναι ένα παιχνίδι! Στο οποίο μάλλον δεν μας παίζουν.). Ο πρωθυπουργός έχει δείξει τα τελευταία χρόνια πως όταν βρίσκει τον εαυτό του(δηλαδή τόσο καιρό ποιος ήταν???) μπορεί να [κερδίζει τις εντυπώσεις με μια καλή εμφάνιση ή κίνηση] (μεταγραφή μου μυρίζεται...λέτε να βάλει πράσινα ο Κωστάκης;; ). Αυτά που του έλειπαν (του "'έλειπαν" παλιά;;) όμως, όπως απεδείχθη, ήταν (πάλι παλιά;;;) η τόλμη στις πράξεις και όχι στα λόγια, αλλά και αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν follow up στην εκτέλεση κάποιων αποφάσεων. Τώρα λοιπόν που μίλησε αποτελεσματικά στο κόμμα ("κώμα" καλύτερα, ταιριάζει περισσότερο.), θα μπορέσει να απευθυνθεί το ίδιο αποτελεσματικά σε μια ταραγμένη και θυμωμένη κοινωνία (Εγώ θα κλείσω τραπέζι μετά τις γιορτές!! Χαζός είμαι;; );

Εχει ακόμη δύο συμμάχους (Τον Παπανδρέου και ποιόν άλλο;;;). Πρώτα απ’ όλα τον φόβο, την πολύ βαθιά ανησυχία του κόσμου λόγω των ταραχών (;;) και της οικονομικής κρίσης (αυτό το δέχομαι). Και κατά δεύτερον τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (συγνώμη βιάστικα!!), ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται πως η κοινή γνώμη δεν αναζητεί έναν Ελληνα μεταμοντέρνο Γκάντι, αλλά κάποιον που έχει τολμηρή άποψη, εφικτό σχέδιο και συγκεκριμένα πρόσωπα (Και ΝΕΑ!!!!Και ΙΚΑΝΑ!!!Και ΕΝΤΙΜΑ..και, και,και...) για να βγάλει τη χώρα από την κρίση(Το Χάλι). Είναι λάθος να περιμένει ο κ. Παπανδρέου να «σαπίσει» απλά η κυβέρνηση και να κερδίσει τις εκλογές. Ο Ελληνας πολίτης αντιλαμβάνεται πως το 2008 δεν είναι το 2004, κανείς δεν είναι έτοιμος να εμπιστευθεί έναν απλά συμπαθητικό καπετάνιο για να τον περάσει απέναντι με μηδεν… μποφόρ και αίθριο καιρό. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν πως το καράβι περνά μέσα από μια καταιγίδα, ότι το καράβι δεν έχει αρμούς και πως θα είναι τυχερό να προσαράξει στα αβαθή και να μη ναυαγήσει.

Το ερώτημα είναι αν ο κ. Καραμανλής θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και θα σχηματίσει μια κυβέρνηση με πυρήνα τους 3-4 ικανούς ανθρώπους που διαθέτει (Ξεκίνα...μετράω...), αν θα οργανώσει ένα Μέγαρο Μαξίμου αντάξιο ευρωπαϊκής χώρας (Για ποιους λες τώρα...σε έχασα!!) και αν θα στρατολογήσει και μερικούς μη πολιτικούς (αν γίνει εγώ θα κάτσω να με....) σε θέσεις-κλειδιά. Είναι προφανές πως δεν μπορεί να τον ενδιαφέρει τώρα (και γιατί έπρεπε να τον ενδιαφέρει πριν ;;;;) αν θα στενοχωρηθεί ο Χ ή ο Ψ ή ακόμη και οι εσωκομματικές ισορροπίες (Συγνώμη αλλά τον ψηφίσατε για πρωθυπουργό χώρας ή διαχειριστή "κώματος";;;; ). Χθες, πάντως, έδειξε πως το «πολιτικό ζώο» μέσα του είναι ζωντανό (Και του το έλεγε η μάνα του...Κωστάκη μη τρως γρήγορα...μάσα καλά!!!). Αυτά σε ό,τι αφορά το πολιτικό μας παιχνίδι (όσο το βλέπουμε σαν παιχνίδι....VIMAX και έχει ο θεός) γιατί το πρόβλημα δεν είναι απλά ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αλλά αν εμείς και οι πολιτικοί μας θα καταλάβουμε το μέγεθος της κρίσης...

http://news.kathimerini.gr