Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Σέχτα Ηλιθίων

Η παράδοση του cd με την προκήρυξη έγινε στον τάφο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, συνοδεία ανθοδέσμης. Ήταν μια πρώτη ένδειξη της τηλεοπτικής ανατροφής των συντακτών και είχε όλο τον κιτς συναισθηματισμό ενός σήριαλ του Φώσκολου. Πιθανότατα στο βάθος ένα άη-ποντ, μεγάλη η χάρη του, έπαιζε το «Να μ’ αγαπάς» του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Κατόπιν, ειδοποίησαν τους συντάκτες σε μια μεγάλη αστική εφημερίδα, να παραλάβουν. Μάλλον αυτή διάβαζε ο μπαμπάς τους από την εποχή του χρηματιστηρίου, αυτήν ήξεραν, αυτήν εμπιστεύονταν. Η εφημερίδα είναι σαν το απορρυπαντικό, πρέπει να διατηρείς μαζί της σχέση εμπιστοσύνης.

Είχε προηγηθεί η επιλογή ονόματος. Πως να ονομάσεις μια οργάνωση η οποία ―καθ’ ομολογίαν των μελών της― δεν διαθέτει άλλα χαρακτηριστικά πλην του οπλισμού και του αντι-αστυνομικού μένους; ας αποτολμήσουμε και εδώ μιαν εικασία. Είχανε πρόσφατη την ταινία για την Μπάαντερ - Μάινχοφ. Ναι, δε διαβάζουν το βιβλίο, βλέπουν την ταινία. Και αν δεν έχει βγει ακόμη, που θα πάει, θα βγει.


Εδώ το πλήρες κείμενο: http://www.skai.gr

..και εδώ βοηθητικό video.

1 σχόλιο:

aeritzis είπε...

πάντως βάλαν μια καινούργια λέξη (σέχτα) στην καθημερινότητά μας.
Έτσι για να σπάσει λίγο η ρουτίνα του
"επαναστατικού", "αγώνα","μέτωπο" και άλλων ανατρεπτικών λέξεων...

Powered By Blogger