Tου Παντελη Μπουκαλα Σοβαρό, σοβαρότατο θέμα είναι το ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου γνώρισε τη γεύση των δακρυγόνων στο λιμάνι του Πειραιά, όπου τα ΜΑΤ εφάρμοσαν το δόγμα του κ. Μαρκογιαννάκη: «καλωσορίζουμε ψεκάζοντας και ξυλοκοπώντας». Aρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, τέταρτος τη τάξει πολιτειακός παράγων. Οι αρχηγοί και οι βουλευτές των μικρότερων αντιπολιτευόμενων κομμάτων ας δοκιμάζουν όσα δακρυγόνα τραβάει η όρεξή τους, άλλωστε «πηγαίνουν γυρεύοντας», αφού κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις. Ο κ. Παπανδρέου, όμως, δεν πήγε σε διαδήλωση γνωρίζοντας ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να ψεκαστεί και αυτός.
Πήγε σε συγκέντρωση αγροτών βέβαιος ότι θα δρέψει χειροκροτήματα. Γιατί πήγε ειδικά στους Κρητικούς και όχι στους Θεσσαλούς; Μα για τον ίδιο λόγο που άλλοι πολιτειακοί παράγοντες (ο αντιπρόεδρος της Βουλής και άλλοι βουλευτές) πήγαν στους Θεσσαλούς. Οι πολιτικοί μπορεί να λένε πως «είναι με όλους» (ο κ. Παπανδρέου, προφανώς ταραγμένος, είπε ότι «στηρίζει τους αγρότες και της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίας (sic) και της Κρήτης») αλλά δεν είναι ανάγκη να παίρνουμε τοις μετρητοίς τα λόγια τους όταν δεν τα παίρνουν καν οι ίδιοι. Και προτιμήσεις υπάρχουν και ψηφοσυλλεκτικές αγωνίες και τοπικισμοί – ανθρώπινα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου