Tης Τασουλας Καραϊσκακη «Η Αρχαία Ελλάδα είναι το κλειδί της επιτυχίας της ελληνικής οικονομίας», είπε ο πρύτανης του European School of Economics Στέφανο Ντ’ Ανα σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. «Οι Ελληνες πρέπει να επιστρέψουν στην εποχή που τους έκανε δημοφιλείς στον πλανήτη και μόνο όταν θυμηθούν τις ρίζες και την ταυτότητά τους θα μπορέσει και πάλι η χώρα να καταστεί ο φάρος του κόσμου» είπε, και έξυσε μια πολύ βαθιά «πληγή». Κοινός τόπος ότι, χωρίς συναίσθηση ευθύνης για τη βαριά κληρονομιά, χωρίς να την έχουμε κάνει αληθινό κτήμα μας, επαναπαυθήκαμε στις προγονικές δάφνες (δεν χρειαζόμασταν τίποτε άλλο για να είμαστε ξεχωριστοί, είχαμε τους αρχαίους ημών προγόνους), καλύπτοντας με αυτές τις σύγχρονες αποτυχίες μας. Με τους «τίτλους» του λαμπρότερου πολιτισμού από καταβολής ανθρωπότητας, αδιαφορήσαμε για τη σημερινή μας κατάσταση, συντηρώντας τη χίμαιρα του «εκλεκτού» λαού.
Αυτή η επιδερμική προσέγγιση, σε ένα πλαίσιο πνευματικής ανυδρίας και σύγχυσης, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει νέους που αγνοούν και αρχαιοελληνική φιλοσοφία και βασικά στοιχεία της Ιστορίας, μας οδηγεί σε νοσηρά σύνδρομα και παγιδευτικά ιδεολογήματα. Που αναμηρυκάζονται χωρίς συνείδηση, μεταξύ χαβαλέ και αερολογίας. Ελλειμματική παιδεία, σοβαρή απόσταση από τη βαθιά γνώση, αντιπάθεια για τα βιβλία –ο μέγας καταναγκασμός (στο τέλος της χρονιάς πολλοί μαθητές τα καίνε, τα σχίζουν ή τα πετάνε στα σκουπίδια)– και προκατασκευασμένες αντιλήψεις. Ομως, με τις απόλυτες γνώμες που τροφοδοτεί η ημιμάθεια δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει την πραγματική του θέση στον κόσμο και γίνεται εύκολα αλαζονικός και μισαλλόδοξος.
Η Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα πεδίο αληθινής πνευματικής ελευθερίας, ξένο με σοβινισμούς και «απόλυτες αλήθειες». Οι αξίες της, αρχέγονες, άφθαρτες, επί αιώνες αναστοχαζόμενες, παραμένουν έκτοτε όχι μόνο ελληνική αλλά πανανθρώπινη παρακαταθήκη. Γιατί οι κυβερνήσεις του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, δεν σκύβουν με περισσότερη προσοχή πάνω στις συντεταγμένες της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας; Ισως, διότι έχουν ως «αστέρι» τους την οικονομία της αγοράς. Η οποία, αν και η καταλληλότερη για την παραγωγή πλούτου, δεν είναι ικανή να πλάσει πολιτισμό και μια ανθρώπινη κοινωνία. Οι κυβερνήσεις σήμερα ασχολούνται υπερβολικά με την οικονομία, όταν θα έπρεπε να ασχολούνται με ό,τι δεν πωλείται, δηλαδή με το ουσιώδες.
Θα μπορούσαμε να φτάσουμε ώς εκεί μέσα από την ανάληψη ευθύνης για την προγονική κληρονομιά, που μέχρι τώρα, αμαθείς, άξεστοι, αναιδείς, χρησιμοποιήσαμε μόνο για να συνδαυλίσουμε και να διαιωνίσουμε τα πάθη και τα μίση μας. Μπορούμε; Αν το θελήσουμε, ναι. Η δημοκρατία έχει την αρετή και να βλέπει και να διορθώνει όλα τα λάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου